Ιστορικό του έργου WIDE

Η πανδημία COVID-19 έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη διαταραχή των εκπαιδευτικών συστημάτων στην ιστορία, επηρεάζοντας σχεδόν 1,6 δισεκατομμύρια μαθητές σε περισσότερες από 190 χώρες σε όλες τις ηπείρους.

Η εξ αποστάσεως μάθηση ήταν η προφανής λύση για τον εγκλωβισμό και τα σχολεία και οι εταιρείες παντού έβαλαν τα δυνατά τους για να βρουν διαδραστικές λύσεις για την κοινωνική απομάκρυνση κατά τη διάρκεια της μάθησης.

Τα εκπαιδευτικά συστήματα καλούνται τώρα να αξιοποιήσουν τα διδάγματα που αντλήθηκαν, ενσωματώνοντας την καινοτομία που δημιουργήθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ενσωματώνοντας νέες προσεγγίσεις, μεθόδους και πρακτικές.

Σε πολλές χώρες, οι πάροχοι εκπαίδευσης αγωνίζονται να ενσωματώσουν την ψηφιακή μάθηση στα προγράμματα σπουδών τους, αναδιοργανώνοντας ανάλογα την προσφορά τους και τα συστήματα παροχής. Οι προηγούμενες ανησυχίες τους φαίνεται να επικεντρώνονται στις τεχνικές απαιτήσεις των συστημάτων και εργαλείων ψηφιακής μάθησης, στο πώς να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες που προσφέρουν αυτά τα συστήματα για αποτελεσματική παροχή, πώς να τα ενσωματώσουν στη δραστηριότητα του προγράμματος σπουδών (μικτή μάθηση) και στο τι είδους δεξιότητες και ικανότητες πρέπει να έχουν οι εκπαιδευτικοί και οι εκπαιδευόμενοι, προκειμένου να χρησιμοποιούν αυτά τα νέα εργαλεία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Από την άλλη πλευρά, το κλείδωμα έκανε φανερό ότι η ψηφιακή αλληλεπίδραση αλλάζει τις προσεγγίσεις μας, τους τρόπους οργάνωσης και έκφρασης. Είναι επίσης αλήθεια ότι η υπερφόρτωση που προέρχεται από μακροχρόνιες συνδέσεις στο διαδίκτυο είναι εξαιρετικά κουραστική, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Η ψηφιακή μάθηση συνεπάγεται όχι μόνο την ανάγκη αντιμετώπισης και υιοθέτησης της λεγόμενης “ψηφιακής νοοτροπίας”, αλλά και την ευεξία κάθε εμπλεκόμενου προσώπου (εκπαιδευτής/καθηγητής, μαθητής).